Finish

Ergens in de velden rond het Franse Chateauroux bibberen Julie & Bram hun allerlaatste wildcamp bijeen. Morgen sluiten ze hun wereldreis af met een blitzbezoek aan het romantische Parijs. Zaterdag eindigt na 448 dagen, 33 landen en 69.000km dit avontuur waar het begon: in Lovenjoel.

Dinsdag reden Julie & Bram vanuit La Nucía bij Benidorm naar Zaragoza in het noordoosten van Spanje. Na een vriesnacht en veel vriesmist staken de twee gisteren onder een knalblauwe hemel de besneeuwde Pyreneeën over. 's Avonds arriveerden ze in Aux-Aussat, aan de andere kant van de bergen, bij Lin & Herman. Het was onder andere met Lin dat Bram in het voorjaar van 2005 zijn eerste (Zuid-)Afrikaanse ervaring opdeed. Het werd bijgevolg een zeer gezellige avond en een super deugddoende nacht in een "echt" bed.

Zonder één kilometer péage te betalen trokken Julie & Bram vandaag naar Chateauroux. Morgen rijden ze Parijs binnen voor een minicitytrip. Daar hebben ze 's avonds een afspraak met Chloé & Casper, de twee Denen waarmee onze reizigers eind vorig jaar door Zuid-Ethiopië en Noord-Kenia trokken.

De allerlaatste kilometers van deze reis zijn voor zaterdag. Als alles goed gaat - en na meer dan anderhalve keer rond de aarde mogen we daar nu wel van uitgaan - komen Julie & Bram 's namiddags aan in Lovenjoel, op dezelfde plek waar ze op 23 september 2012 vertrokken. Zelfs zonder Afrikaanse zon belooft het een warme thuiskomst te worden...

Voorzien van (bij momenten verkeerd geïnterpreteerde) sms'jes, satellietberichten, mails en een zeldzaam telefoontje heb ik via deze weg geprobeerd om jullie vijftien maanden lang te laten meegenieten van dit onwezenlijke avontuur. Hopelijk hebben jullie er even hard van genoten als ikzelf. Met prachtige foto's en straffe verhalen waren ook wij het afgelopen jaar af en toe in Afrika. Maar voor het échte verhaal moeten jullie bij Julie & Bram zelf zijn. Geen nood: ze staan te popelen om jullie terug te zien.

Uwww reporter van dienst,

To
--

Rijdend doorheen de eindeloze Afrikaanse landschappen, hebben we ons dikwijls afgevraagd hoe het zou zijn om terug te keren. Om terug te rijden in bekend gebied. Om de hoek van de straat om te rijden en te beseffen dat het erop zit. En eerlijk: we weten het nog steeds niet. Dat het spannend zal zijn en raar, ja, dat wel. Maar vooral: dat we er ongelooflijk hard naar uitkijken om jullie allemaal terug te zien, dat is zeker. Tot binnenkort!