Frankrijk: over boeren en Alpen

Zondag 23.09.2012 – 19u23: Na wat zoeken, rijden we net voor het donker wordt een veldweggetje in en komen uit op een doodlopend padje. We zetten ons in een leegstaand veld tussen twee weides met koeien. De koeien komen al snel naar ons toe gelopen om ons te begroeten. We koken nog snel een lekkere pasta en kruipen doodmoe in ons bed in de auto.

Maandag 24.09.2012 – 08u44: Wakker worden in een Landrover en dan beseffen dat we vertrokken zijn voor meer dan een jaar Afrika. Het zal toch nog even duren voor het allemaal goed doordringt waar we precies aan begonnen zijn. Terwijl Julie net buiten aan de kleerkast staat om propere kousen te pakken, komt er een boer aangereden in een klein autootje. Julie legt vriendelijk uit dat we onderweg zijn naar Afrika. Maar de boer wil zijn koeien op de wei zetten waar we overnacht hebben, dus moeten we meteen vertrekken. Snel alles inpakken. Ontbijten doen we op de eerste parking die we tegen komen op de autosnelweg.

Maandag 24.09.2012 – 16u17: We rijden stilaan de bergen in. Langs de weg zien we ineens een huis waar een gigantische rotsblok op gevallen is. Het huis is voor de helft ingestort, maar voor de rest bleef alles staan zoals het er bij stond op de dag van het ongeval. Zelfs de boeken in de boekenkast staan er nog. We hopen dat we zelf niet getroffen worden door zo’n reusachtige blok en rijden gauw verder.

Maandag 24.09.2012 – 19u24: We proberen een slaapplaats te zoeken aan Lac du Bourget: een prachtig meer, maar veel huizen er rond en overal staan er verbodsborden voor mobilhomes. We voelen ons niet echt een mobilhome, maar willen het toch maar niet riskeren. Na een lange zoektocht, vinden we uiteindelijk een plaatsje tussen een maïsveld en een boomgaard. We eten Thaise curry met kip en zijn doodmoe. De zware voorbereidingsweken zijn nog niet verwerkt.

Dinsdag 25.09.2012 – 08u50: Na een rustig nachtje, zijn we klaar voor de eerste bergrit. Vandaag staat de Col du Galibier op het programma. Prachtig, de Alpen, maar snel vooruit gaan we wel niet. Al die bergen op en af zijn een stevige test voor onze Landrover die allicht bijna 3,5 ton weegt. Een eerste probleempje duikt even later op: de linker schokdemper vooraan lijkt het niet helemaal goed te doen. Althans dat denken we toch. Af en toe kraakt er iets wanneer we scherp afdraaien. Dit moeten we zeker in het oog blijven houden.

Dinsdag 25.09.2012 – 13u42: Bovenop de Col du Galibier, krijgt Bram een sms-berichtje van zijn broer om te melden dat zijn grootvader gestorven is. Twee weken voor ons vertrek, babbelden Bram en zijn grootvader nog uitgebreid over de reis. Met zijn 93 jaar zou Grootvake allicht de oudste volger van onze website zijn. Onder een grijze hemel rijden we verder naar beneden…